Współczynnik tarcia

Tarcie spoczynkowe (inaczej statyczne) to zjawisko występujące pomiędzy wzajemnie nieruchomymi ciałami. Istnienie tego rodzaju tarcia wymaga użycia pewnej wartości siły która poruszy z miejsca spoczywające ciało. Najmniejsza wartość, która wprawi to ciało w ruch nazywa się siłą tarcia statycznego.
Tarcie kinematyczne dotyczy ciał, które już są w ruchu. Siłą tarcia kinematycznego nazywamy minimalną wartość siły, która niezbędna jest do podtrzymania ruchu. Wielkość siły tarcia poślizgowego, zarówno statycznego jak i kinematycznego, zależy od siły nacisku N ciała na podłoże, prostopadłej do powierzchni, na której spoczywa ciało. Siłę nacisku N, którą ciało wywiera na podłoże, zastępujemy zazwyczaj siłą reakcji podłoża R , która (zgodnie z trzecią zasadą dynamiki ) jest równa co do wartości sile nacisku lecz jest przyłożona do ciała. Dla tarcia poślizgowego współczynnik tarcia określany jest jako:
                                                                             μ = T / N
T oznacza tu siłę tarcia, N- siłę nacisku.
Współczynnik tarcia spoczynkowego i współczynnik tarcia kinematycznego są definiowane identycznie, inna jest tylko w każdej z tych definicji wartość siły tarcia (w pierwszym przypadku jest to siła tarcia spoczynkowego, w drugim przypadku - siła tarcia kinematycznego). Współczynnik tarcia zależy od wielu czynników. Najważniejszy to materiał, ale także czynnikiem może być upływu czasu i wzajemne ścieranie ścieranie powierzchni.